مادران و استرسورهای بخش مراقبت ویژه نوزادان

اهداف: یکی از منابع بالقوه استرس­زا در زندگی، تولد نوزادی است که باید تحت مراقبت در بخش مراقبت ویژه نوزادان قرار بگیرد. پژوهش حاضر با هدف تعیین منابع استرس‌زا در مادرانی که دارای نوزاد در بخش مراقبت ویژه نوزادان بودند انجام شد. ابزار و روش‌ها: در این پژوهش توصیفی کلیه مادران (110 نفر) نوزادان بستری در بخش NICU بیمارستان هاجر شهرکرد در سال 1390 با استفاده از روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزارهای پژوهش شامل فرم اطلاعات خانوادگی و پرسش‌نامه استرس والدین مایلز و فونک بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 18 و با توجه به غیرنرمال‌بودن داده‌ها، با استفاده از آزمون‌های تحلیلی همبستگی اسپیرمن و کروسکال- والیس انجام شد. یافته‌ها: بین عواملی مانند سطح تحصیلات، نوع زایمان، شغل مادر، محل سکونت با استرسورهای مادران ارتباط معنی‌داری مشاهده نشد (05/0p>). استرسور محیطی با وزن نوزاد هنگام تولد (213/0-=r؛ 025/0=p)، سن مادر (203/0-=r؛ 034/0=p) و درآمد (292/0-=r؛ 002/0=p) همبستگی معکوس معنی‌دار داشت. استرسور ظاهری تنها با وزن نوزاد هنگام تولد همبستگی معنی‌دار داشت (256/0-=r؛ 007/0=p). استرسور ارتباطی با هیچکدام از شاخص‌های دموگرافیک همبستگی معنی‌داری نداشت. بین وضعیت منزل مسکونی با استرسورهای محیطی (031/0=p)، ظاهری (008/0=p) و ارتباطی (0001/0=p) ارتباط معنی‌داری وجود داشت. نتیجه‌گیری: مادران تجربه خود از بخش مراقبت ویژه نوزادان را استرس‌زا توصیف می‌کنند و استرس‌زاهای محیطی بیشترین تاثیر را بر این تجربه دارند.